طلا یک عنصر شیمیایی است که به راحتی با رنگ فلزی زرد آن قابل تشخیص است. به دلیل کمیاب بودن، مقاومت در برابر خوردگی، رسانایی الکتریکی، چکش‌خواری، شکل‌پذیری و زیبایی ارزشمند است. اگر از مردم بپرسید که طلا از کجا می آید، بیشتر آنها می گویند که شما آن را از معدن به دست می آورید، یا از آب دریا استخراج می کنید. با این حال، منشا واقعی عنصر قبل از تشکیل زمین است.
در حالی که همجوشی هسته ای در خورشید عناصر بسیاری را می سازد، خورشید نمی تواند طلا را سنتز کند. انرژی قابل توجهی که برای ساخت طلا لازم است تنها زمانی اتفاق می افتد که ستاره ها در یک ابرنواختر منفجر شوند یا زمانی که ستاره های نوترونی با هم برخورد می کنند. در این شرایط شدید، عناصر سنگین از طریق فرآیند جذب نوترون سریع یا فرآیند r تشکیل می‌شوند.
تمام طلای کشف شده روی زمین از بقایای ستارگان مرده به دست آمده است. با تشکیل زمین، عناصر سنگینی مانند آهن و طلا به سمت هسته سیاره فرو رفتند. اگر رویداد دیگری رخ نمی داد، طلایی در پوسته زمین وجود نداشت. اما حدود 4 میلیارد سال پیش، زمین توسط برخورد سیارک ها بمباران شد. این ضربه‌ها لایه‌های عمیق‌تر سیاره را به هم زد و مقداری طلا را وارد گوشته و پوسته کرد.
ممکن است مقداری طلا در سنگ معدن یافت شود. آن را به صورت پولک، به عنوان عنصر بومی خالص، و با نقره در الکتروم آلیاژ طبیعی رخ می دهد. فرسایش طلا را از مواد معدنی دیگر آزاد می کند. از آنجایی که طلا سنگین است، در بستر نهرها، رسوبات آبرفتی و اقیانوس ها غرق می شود و انباشته می شود.
زمین لرزه نقش مهمی ایفا می کند، زیرا یک گسل در حال تغییر به سرعت آب غنی از مواد معدنی را از حالت فشرده خارج می کند. هنگامی که آب تبخیر می شود، رگه های کوارتز و طلا بر روی سطوح سنگ رسوب می کنند. فرآیند مشابهی در آتشفشان ها اتفاق می افتد.
مقدار طلای استخراج شده از زمین کسری ناچیز از جرم کل آن است. در سال 2016، سازمان زمین شناسی ایالات متحده (USGS) تخمین زد که 5،726،000،000 تروی اونس یا 196،320 تن ایالات متحده از آغاز تمدن تولید شده است. حدود 85 درصد از این طلا در گردش باقی می ماند. از آنجایی که طلا بسیار متراکم است (19.32 گرم در سانتی متر مکعب)، فضای زیادی برای جرم خود نمی گیرد. در واقع، اگر تمام طلاهای استخراج شده تا به امروز را ذوب کنید، با یک مکعب به قطر 60 فوت مواجه خواهید شد!
با این وجود، طلا چند قسمت در میلیارد از جرم پوسته زمین را تشکیل می دهد. در حالی که استخراج طلای زیادی از نظر اقتصادی امکان پذیر نیست، حدود 1 میلیون تن طلا در کیلومتر بالای سطح زمین وجود دارد. فراوانی طلا در گوشته و هسته ناشناخته است، اما از مقدار موجود در پوسته بسیار بیشتر است.
تلاش کیمیاگران برای تبدیل سرب (یا عناصر دیگر) به طلا ناموفق بود زیرا هیچ واکنش شیمیایی نمی تواند یک عنصر را به عنصر دیگر تبدیل کند. واکنش های شیمیایی شامل انتقال الکترون ها بین عناصر است که ممکن است یون های مختلف یک عنصر را تولید کند، اما تعداد پروتون ها در هسته یک اتم چیزی است که عنصر آن را مشخص می کند. تمام اتم های طلا دارای 79 پروتون هستند، بنابراین عدد اتمی طلا 79 است.
ساخت طلا به این سادگی نیست که مستقیماً پروتون ها را از عناصر دیگر اضافه یا کم کنیم. متداول ترین روش برای تبدیل یک عنصر به عنصر دیگر (تبدیل) افزودن نوترون به عنصر دیگر است. نوترون ها ایزوتوپ یک عنصر را تغییر می دهند و به طور بالقوه اتم ها را ناپایدار می کنند تا از طریق واپاشی رادیواکتیو از هم جدا شوند.
فیزیکدان ژاپنی هانتارو ناگائوکا برای اولین بار در سال 1924 با بمباران جیوه با نوترون طلا را سنتز کرد. در حالی که تبدیل جیوه به طلا ساده ترین است، طلا را می توان از عناصر دیگر - حتی سرب - ساخت! دانشمندان شوروی در سال 1972 به طور تصادفی محافظ سربی یک راکتور هسته ای را به طلا تبدیل کردند و گلن سیبورد در سال 1980 اثری از طلا را از سرب تغییر داد.
انفجارهای تسلیحات هسته‌ای باعث جذب نوترون‌هایی مشابه فرآیند r در ستارگان میشود. در حالی که چنین رویدادهایی روشی عملی برای سنتز طلا نیستند، آزمایش هسته ای منجر به کشف عناصر سنگین انیشتینیوم (عدد اتمی 99) و فرمیم (عدد اتمی 100) شد.
در صورت تمایل به مشاوره در مورد خرید محصولات با شماره تلفن 02188314479 تماس بگیرید.
